Effy.

Effy

Thursday 6 August

Venice by night

'So, Effy. What do you think of Vivaldi?'
Aldo and I were coming back from a walk. I was doing what Tony calls my unstable colt walk, swaying into him ever so slightly. He had both his hands in his pockets.
Whatever. He'd warm up eventually.
'Vivaldi,' I repeated slowly. 'Four Seasons, right?'
'That's right,' he said. 'He was a Venetian. They put on concerts here all the time, but there's one tonight that I know will be excellent. Perhaps you would like to go. And your mother, of course?'
'I think she hates all that classical stuff,' I said. Which was true, luckily. 'But I'll give it a go.'
Fuck. Old churches, and Vivaldi. Even Pandora wouldn't belive this.
'Excellent,' said Aldo. 'It's his Gloria. A short choral work. Beautiful.'
We walked in silence for a bit, me feeling his presence like a fucking Ready Brek glow. In the lobby Aldo stopped to pick up the post he'd left behind earlier.
'Until this evening, Effy. I'll meet you at your apartment at seven.'

Mum looked bemused when I told her I was going to a concert with a middle-aged man.
'Tell me who he is again?' she said, squinting at me through her fag smoke.
'He lives in this block. I helped him to get into his flat when he'd locked himself out.' I said. 'Look, it's just something to do. Nothing untoward.'
'Right.  I wonder what interest he could possibly have in you?' she said, dry as a fucking bone.
'I don't know. Devil worship? Ask him when he picks me up.' I knew she wouldn't, thankfully.

When Aldo arrived I was just out of the shower so I shouted at Mum to let him in. I found tme chatting at the kitchen table, each with a glass of wine. He drained his drink and stood up.
'It was a pleasure to meet you, Anthea,' he said. 'Are you sure I can't persuade you to join us?'
'I'm sure,' said Mum.'Thanks anyway. Have fun.'
I followed Aldo down the hall, and looked back at her sitting at the table, guidebook open again.
Poor cow.

I didn't hold out much hope for the concert, and by the time it finished I wasn't listening. It was difficult with Aldo next to me, smelling of Dolce&Gabanna or Versace or whatever. His arm was touching mine. Just. But he never once looked anywhere else but ahead of him. Not even when I crossed and uncrossed my legs provocatively.
But at the beginning, when the orchestra played and the music built up and then the choir suddenly joined in and I could feel the sound echoing off the ceiling, well; it was weird. It was moving.
Remember Effy, I thought. Thou shalt not be moved.
'Wonderful,' said Aldo, as we walked out into the humididity. It was ten-thirty and twenty-eight degrees. He regarded me, a little smile on his lips. 'I hope you didn't hate every minute of it?'
'No, I...liked it,' I said. 'I enjoyed the experience.' It was true. I had enjoyed sittinh next to him. I would have
preferred it if he'd put his hand on my thigh and slid it between my legs, but older blokes are obviously less forward in coming forward.
'I'll settle for that,' Aldo said. 'Now. What would you like to do? A walk back to the apartments?'
'Fine.' I didn't want to go back, thought. I was enjoying myself.
'We must think of something to do next time that your mother would enjoy,' Aldo mused as we walked slowly, up and down over little bridges.
Must we?
'Thing is, she's not very...sociable at the moment,' I said disloyally. 'Personal stuff stressing her out. You know.'
'Oh.' He glanced at me. 'I can empathise with that.'
Great.
'Very messy personal stuff,' I added. 'You don't want to go there.'
'I see. You are protective of her. I can tell. It must be difficult for both of you.'
'What is?'
'Well...' He looked awkward. 'That your fother is not around.'
'I don't think it's difficult for her at all,' I said.
I could feel his eyes on me. 'And why would that be?'
'Because it's what she wanted. She always gets what she wants. And then it's a big fucking mess and she starts whining about it.' I looked across at him, calmly. 'I don't feel sorry for her at all.'
If Aldo was taken aback by my heartlessness he didn't show it. He took my arm as a couple nearly careered into us, and I founf myself temporarily pulled into his chest. Felt the warmth coming from him. 'In my experience things are rarely that simple,' he said quietly. 'Perhaps it is worth trying to understand.'
Fuck that. I nearly laughed in his face. Instead I put my hand to my forhead and closed my eyes.
'Effy? Are you all right?'
'Just a bit dizzy,' I lied. 'It's the heat.'
He felt my cheek with the back of his hand. 'You are a little hot.' He shook his head. 'You English women. You are fragile creatures.'
Our eyes locked.
I held his gaze.Looked at his wide, soft mouth, tanned cheekbones, dark-lashed eyes.
I wish you'd kiss me.
Instead he took my arm and led me over bridge and down cobbled alley, back to our apartments. 


I got back, and walked into the kitchen to find Mum at the table drinking Sambucca with a little old lady. 'This is Florence,' said Mum. 'She lives in the next-door apartment. Florence, this is my daughter, Effy.'
She looked ancient (the old lady, not Mum, although the last few months have taken their toll), her skin covered in wrinkles, but she was sitting bolt upright, her hand firm as she lifted her mug. She was rake thin, with bright white hair twisted and fastened at the nape of her neck. She was wearing a petrol blue shirt-dress with a triple strand of black beads that reached to where her cleavage would've been if she'd had any tits to speak of.
'Nice to meet you,' said Florence. Enligsh.
'You too,' I said. 'I like your beads.'
She reached up to touch them. 'Oh, thank you,' she said. 'They're lovely, aren't thet? Genuine ebony, of course, which I suppose would be frowned upon now but I got them in the seventies. There's no substitute for the real thing, is there Effy?'
'Guess not,' I said. Fucking brilliant, we travel hundreds of miles to Italy and Mum manages to befriend a senile old Enligsh biddy.
'Florence moved here from London ten years ago,' said Mum.
'My husband was Italian but we always lived in Wimbledon,' said Florence. 'When he died I felt a tremendous urge to live in Italy. Perverse, really.'
'Yeah.'
'I decided on Venice because it was the place where we first time made love. Second of September 1939, the day before war was declared. The ecstasy before the agony, so to speak. Benito was a stupendous lover. Beautiful fingers.'
OK, maybe I was going to like her.
'Do you have a lover?' Florence asked me, as I sat down at the table. Mum let out a faint ripple of laughter. I studied the old lady's face for a moment. Was she for real?
'Not really, Florence,' I said. 'Do you?'
Florence started laughing and ended up coughing, hacking up what sounded like decades of fag gunk. She thumped herself in the chest and said, 'Ha ha! Touche, Effy! Alas, those days are over for me. I'm affraid it's a case of the spirit isn't willing, and neither is the flesh. Nowadays I ue Sudoku to get me off to sleep.'
'Good tip, Florence,' I said, unable to keep a genuine smile off my face. 'I'll give that a try when the time comes.'

That night sleep was a long time coming. I lay awake for hours, a hybrid of Aldo, Freddie and Coook invading my thoughts, and my body. I worked my fingers inside me. I wanted him everywhee.
I wanted to wake up next to him.
_________________________

Effy

Czwartek 6 Sierpnia

Wenecja nocą

'Więc, Effy. Co sądzisz o Vivaldim?'
Razem z Aldo wracaliśmy ze spaceru. Robiłam coś, co Tony nazywa moim chwiejnym chodem źrebaka, zawsze przechylając się lekko na niego. Miał obie ręce w kieszeniach.
Wszystko jedno. W końcu się rozgrzeje.
'Vivaldi,' powtórzyłam powoli. 'Cztery pory roku, prawda?'
'Zgadza się.' powiedział. 'Był Wenecjaninem. Ciągle grają tutaj koncerty, ale ten dzisiejszej nocy będzie wyśmienity. Może chciałabyś pójść. Razem z mamą, oczywiście?'
'Myślę, że ona nienawidzi tych wszystkich klasycznych rzeczy,' powiedziałam. Co było prawdą na szczęście. 'Ale zapytam.'
Kurwa. Stare kościoły i Vivaldi. Nawet Pandora by w to nie uwierzyła.
'Wspaniale,' powiedział Aldo. 'To jego Gloria. Krótki chóralny utwór. Piękny.'
Szliśmy chwilę w ciszy, czułam jego obecność jak ciepło w pieprzonym Ready Brek. W lobby Aldo zatrzymał się, żeby odebrać pocztę, którą zostawił wcześniej.
'Do wieczora, Effy. Spotkamy się w Twoim mieszkaniu o siódmej.'

Mama wyglądała na zdezorientowaną, kiedy powiedziałam jej, że idę na koncert z mężczyzną w średnim wieku.
'Jeszcze raz powiedz kim on jest?' powiedziała, mrużąc oczy wśród dymu z jej papierosa.
'Mieszka w tym bloku. Pomogłam mu dostać się do mieszkania, kiedy zatrzasnął się na zewnątrz,' odparłam. 'Spójrz, jest co robić. To nic niestosownego.'
'Dobrze. Zastanawiam się jaki interes mógłby prawdopodobnie do Ciebie mieć?' powiedziała, sucha jak pieprzona kość.
'Nie wiem. Jakiś diabelski plan? Spytaj go, kiedy po mnie przyjdzie.' wiedziałam, że tego nie zrobi, na szczęście.

Kiedy Aldo pojawił się, wyszłam dopiero spod prysznica, więc krzyknęłam do mamy, żeby go wpuściła. Znalazłam ich rozmawiających przy kuchennym stole, każde z lampką wina. Dopił drinka i wstał.
'Było bardzo miło Cię poznać, Anthea,' powiedział. 'Jesteś pewna, że nie mogę Cię przekonać do pójścia z nami?'
'Jestem pewna,' powiedziała mama. 'Dzięki w każdym razie. Miłej zabawy.'
Poprowadziłam Aldo do hallu i spojrzałam na mamę, siedzącą przy stole, znowu z otwartym przewodnikiem.
Biedna krowa.

Nie pokładałam zbyt wielu nadziei w koncercie i kiedy się skończył, już nie słuchałam. Było trudno z Aldo siedzącym koło mnie, pachnącym Dolce&Gabbaną, lub Versace czy czymś tam. Jego ręka stykała się z moją. Tylko. Ale ani razu nie spojrzał nigdzie indziej niż przed siebie. Nawet wtedy, gdy krzyżowałam i rozchylałam prowokująco nogi.
Ale na początku, kiedy orkiestra zagrała, i muzyka rozdźwięczała, a chór nagle dołączył, poczułam dźwięk rozchodzącego się po suficie echa, cóż; to było dziwne. Poruszające.
Pamiętaj Effy, pomyślałam. Ty nie będziesz poruszona.
'Cudowne,' powiedział Aldo, kiedy wychodziliśmy. Było 10-30 i 28 stopni. Obserwował mnie z małym uśmieszkiem na ustach. 'Mam nadzieję, że nie znienawidziłaś każdej minuty spędzonej tam?'
'Nie, Ja...podobało mi się,' powiedziałam. 'Cieszyłam się doświadczeniem.' Była to prawda. Cieszyłam się siedzeniem obok niego. Wolałabym gdyby położył ręce na moim udzie i wślizgnął ją między moje nogi, ale starsi kolesie są najwidoczniej mniej bezpośredni w bezpośredniości.
'Cieszę się.' powiedział Aldo. 'Teraz. Co chciałabyś robić? Wrócić do domu?'
'W porządku.' Nie chciałam wracać mimo wszystko. Cieszyłam się sobą.
'Musimy pomyśleć o czymś, co spodobałoby się twojej mamie następnym razem,' rozmyślał Aldo, kiedy wchodziliśmy i schodziliśmy powoli z małych mostów.
Musimy?
'Rzecz w tym, że ona nie jest teraz za bardzo...towarzyska,' powiedziałam nielojalnie. 'Osobiste sprawy, które ją stresują. Sam wiesz.'
'Oh.' zerknął na mnie. 'Wyobrażam sobie.'
Świetnie.
'Bardzo pogmatwane, osobiste sprawy,' dodałam. 'Nie chcesz się w to mieszać.'
'Rozumiem. Opiekujesz się nią, muszę to przyznać. To musi być trudne dla was obu.'
'Co?'
'Cóż...' Spojrzał zmieszanie. 'Że twój ojciec nie jest w pobliżu.'
'Nie wydaje mi się, żeby to w ogóle było dla niej trudne,' powiedziałam.
Czułam na sobie jego spojrzenie. 'A to czemu?'
'Ponieważ to jest to czego chciała. Zawsze dostaje to czego chce. A potem robi się z tego wielki pierdolony bałagan i zaczyna się nad tym użalać.' spojrzałam na niego spokojnie. 'Nie współczuję jej ani trochę.'
Jeśli Aldo zaskoczył mój brak serca, nie pokazał tego. Chwycił mnie za ramiona  i nagle znalazłam się przyciśnięta do jego piersi. Czułam bijące od niego ciepło. 'Z doświadczenia wiem, że takie rzeczy rzadko są proste,' powiedział cicho. 'Może warto spróbować to zrozumieć.'
Jebać to. Prawie roześmiałam mu się w twarz. Zamiast tego przycisnęłam dłoń do czoła i zamknęłam oczy.
'Effy? Wszystko w porządku?'
'Po prostu zakręciło mi się w głowie,' skłamałam. 'To przez ten upał.'
Dotknął mojego policzka tyłem dłoni. 'Jesteś trochę gorąca.' Potrząsnął ręką. 'Wy Angielskie kobiety. Jesteście delikatnymi stworzeniami.'
Nasze oczy się spotkały.
Chwyciłam jego spojrzenie. Spojrzałam na jego szerokie, miękkie usta, opalone kości policzkowe, ciemne oczy.
Chciałabym, żebyś mnie pocałował.
Zamiast tego złapał mnie za rękę i przeprowadził przez most w dół brukowanej ulicy, z powrotem do naszych mieszkań.

Wróciłam i weszłam do kuchni, gdzie znalazłam mamę przy stole, pijącą Sambuccę z małą staruszką. 'To jest Florence,' powiedziała mama. 'Mieszka w mieszkaniu obok. Florence, to moja córka Effy.'
Wyglądała staro (staruszka, nie mama, chociaż ostatnie kilka miesięcy odebrało jej urodę), jej skóra pokryta była zmarszczkami, ale siedziała wyjątkowo prosto, jej ręce były stabilne, kiedy zapalała papierosa. Była szczupła, z lśniącymi, białymi włosami, skręconymi i upiętymi na karku. Miała na sobie niebieską koszulo-sukienkę z potrójnym pasmem czarnych koralików, które sięgały tam gdzie byłby jej dekolt, gdyby miała jakieś cycki warte uwagi.
'Miło cię poznać,' powiedziała Florence. Angielka.
'Ciebie też,' odparłam. 'Podobają mi się twoje koraliki.'
Podniosła rękę, żeby ich dotknąć. 'Oh, dziękuję,' powiedziała. 'Są urocze, prawda? Hebanowe, podejrzewam oczywiście, że byłyby teraz potępiane, ale dostałam je w latach siedemdziesiątych. Nie ma zamienników dla prawdziwych rzeczy, prawda Effy?'
'Chyba nie,' powiedziałam. Po prostu zajebiście, przejechałyśmy setki kilometrów do Włoch a mama zaprzyjaźnia się z  niedołężną, starą, angielską babą.
'Florence przeprowadziła się tu z Londynu 10 lat temu,' powiedziała mama.
'Mój mąż był Włochem ale zawsze mieszkaliśmy w Wimbledonie,' powiedziała Florence. 'Kiedy zmarł, poczułam się zobowiązana żeby mieszkać we Włoszech. Na przekór wszystkiemu, naprawdę.'
'Taa.'
'Zdecydowałam się na Wenecję, ponieważ to miejsce, gdzie po raz pierwszy uprawialiśmy miłość. Drugi września 1939, dzień przed zadeklarowaniem wojny. Ekstaza przed agonią, jakby to ująć. Benito był zdumiewającym kochankiem. Miał piękne palce.'
Ok, może nawet zamierzałam ją polubić.
'Masz kochanka?' Florence spytała mnie kiedy siadłam na stole. Mamie wyrwał się słaby szmer śmiechu. Studiowałam przez chwilę twarz staruszki. Czy pytała poważnie?
'Niezupełnie, Florence,' powiedziałam. 'A Ty?'
Florence zaczęła się śmiać i kończąc to kaszleniem, co brzmiało jak ostatnie dni menela. Walnęła się w klatkę piersiową i powiedziała 'Ha ha! Zabawne Effy, te dni już się dla mnie skończyły. Obawiam się, że to sprawa ducha, który jest już  niechętny tak samo jak ciało. Dzisiaj używam Sudoku, żeby mnie uśpiło.'
'Dobra wskazówka, Florence,' powiedziałam, nie potrafiąc utrzymać prawdziwego uśmiechu na twarzy. 'Wypróbuję to, kiedy przyjdzie czas.'

Tej nocy sen długo nie przychodził. Leżałam obudzona przez godzinę, Aldo, Freddie i Cook atakowali moje myśli i ciało. Pracowałam palcami wewnątrz siebie. Chciałam go wszędzie.
Chciałam obudzić się obok niego.
________________________________
Kolejny chyba w środę :>