Effy.

August

Week One

Effy

Saturday 1 August

Venice

 

So she chose Venice. I can see why. It's like one huge Disney castle, but so much more unreal somehow. And, it's a good long way from Bristol, and Dad, and all the shit back there. So, well played Mother. Anywhere that puts enough distance between me and everyone else. JJ and Cook and Freddie. The three fucking musketeers.

I'd started something and I couldn't go through with it.

And being surrounded by water - like a giant moat, cutting us off from the enemy. Mum and I have run away.
We've rented a small apartment away from the centre and the tourists. The people who own it have gone out of the city for the summer. It's in a four-sided building with a big courtyard in the middle. Amazing. So picturesque. Even the peeling pink walls, they remind me of strawberry milkshake. There's a balcony, too. Rusting blue metal. Excellent for sitting, watching, smoking. Seeing and being unseen. 

My bedroom, however, is a freak show. Barbie everywhere. A single bed. Ticky-tack picture of Jesus and Mary topping off the virginal vibe. Naomi and Cook would piss themselves laughing if they could see me now, I thought, when I dumped my case on the bed and stared around me. There's no computer. I found an internet cafe within a few hours so I can keep in touch. 

If I feel like it. 

Mum was depressed as soon as we got here. So it was grey and pissing with rain, and humid and it stank but, God, all she thinks about is herself lately. Her own fucking problems. Which she created by the way. Maybe I should have been more sympathetic, considering all the shit I've stirred up the past few months, but Mum hasn't really noticed, or seemed to care about that either.
What about me?
'What's the matter with you?'' I asked.
'Nothing. I don't know,' she said wearily. 'It's not really what I expected...Maybe it was a mistake to come here?'
'Maybe.' I closed my eyes, irritated.
Make an effort, Effy. You know what it's like to feel shit.
I opened the shutters wide. The rain had stopped. Brilliant sunshine made me blink. And smiled. 'See?' I turned back to Mum. 'Transformed.'
A pathetic, weak smile. 'Yes. It helps.' She got her cigarettes out of her bag and lit up. 'So, what shall we do now?'
'I'm going to have a shower,' I said. 'Then I'm going out to explore. And find an internet cafe.'
'Oh, wait.' She handed me a brown envelope. 'This is form your dad.'
I tore it open. Counted five one-hundred euro notes.
'Spending money,' said Mum. 'That should be enough. If you need any more, come to me.'
'Right, thanks,' I said ungratefully.
It'll take more than poxy money.
'Well.' She sighed. 'I'll sort this place out and make it more homely.'
Homely? If it makes her happy I suppose.

As soon as I got outside I lit a fag, got my phone out and switched it on, waited for my signal to arrive and deleted the roaming text. Ten minutes later a message, from Pandora. Something about Thomas and her mum. Send her pictuers. Yes, Panda.
It was mid-afternoon, and quiet. On the corner of the street, a few  old men sat outside a cafe playing dominoes; a mangy dog sniffed the ground around their feet. An exhausted looking woman wearing a full-lenght apron was scrubbing the steps of the building next to ours. She stopped for a minute to rest and caught sight of me, standing with my phone. She looked me up and down with disapproval, maybe envy. This was her life every day, scratch, scratch, make it clean. She dipped her brush back in her bucket, and carried on.
I lit another fag and moved towards a low wall opposite our apartment building. I sat smoking, just doing my thing of people-watching. Staring. Three boys, my age maybe, came round the corner of the street. One of them, the tall one with a hat on, looked like Freddie. Beautiful. Bit full of himself. He caught my eye.
'Signorina...Ciao...Ciao.' He whistled. The two with him started aping around, whistling, yelling stuff I couldn't understand, moving closer to me.
'You know what ''Fuck off'' means?' I asked the tall one when they'd calmed down. 'Fuck. Off.'
'Ooooh. Inglese.' He started coming over. 'Very nice. Is on holiday?'
'Quoi?' I blew a perfect smoke ring.
The three of them cracked up. I hummed inside my head and I stuck my legs out. My feet were on fire, it was so hot. My legs were bare. I looked down at them, and then up at the three boys. They'd stopped laughing. There was silence. My breathing started to speed up, but I wasn't going to let them smell fear. I flicked my fag on to the ground in front of me and we all just stared at each other.
'So,' I said evantually. 'Any time you want to piss off is fine with me.'
'Excuse me?' said the tall one. 'We are only being friendly. Maybe it is you that will ''piss off'' now.' He looked at his friends. 'You are being dressed like a whore,' he added, without turning back. 'A f-uck-ing whore.'
I wanted to puke. Throw up all over them. I wanted my dad, my mum. Freddie.
I'd started something I couldn't finish. 
'Eh, che fate?!' shouted a voice - and older bloke coming towards me, that expensive look about him. Suit, T-shirt. Poncy Italian shoes. He looked sharply at the three morons and spouted a stream of angry Italian.
The tall one leapt in the air and howled like a wolf. I smirked. Cook. Just like Cook. The other two did the same and then they took off running.
'Ciao bella,' one of them called back nastily as they ran.
'English bitch!' And then they were round the corner. Gone.
Which left me with George fucking Clooney.
'Sta bene?' he asked. 'You are OK?' He shook his head. ' Take no notice of these boys.'
'I wasn't,' I said, not smiling. 'But thanks.'
I got up, not feeling like exploring any more, and made for the entrance to our building.
'Ah, you are living, here?' he said. 'Me too.' He held out his hand. 'My name is Alfredo, but my friends call me Aldo.'
My hands stayed put. 'Effy.'
We did this weird awkward smiling thing.
'You should not smoke,' he said., looking at the pack of cigarettes in my hand. 'It is very bad for the skin.'
'Thanks for the adive,' I said politely and smiled my most charming smile. 'I'll bear that in mind.'
He pushed through the big wooden door and held it open for me. We were standing in the lobby, which smelled damp, like a cave. I looked at all the old pigeon holes for everyone who lived here.
I'd like a pigeon hole, I thought. I'd like to get in one and hide there, for ever.
'So...' said Aldo. He started climbing the stone stiarcase, half turned back to me. 'You are here with your parents?'
'My mum,' I said. 'We're here for a month.'
'Ah. You are renting the Tropeas' apartment? Well...we must all have a grappa together perhaps? Welcome drink!'
'Grappa?'
'An Italian digestif, Effy. It burns the sould.'
In spite of not wanting to, I grinned. 'Your English is pretty good.'
'Thank you. I spent a year studying in London. I have been waiting a log time for someone to tell me that. I don't get to practise it much these days.'
We got to the top of the second flight of stairs, and Aldo felt in his back pocket.
'Damn,' he said. 'I have left my keys at my mother's house.' He rubbed his forehead. 'I am locked out of my apartment.'
'Right.' I bit my lip and thought about it. 'Do you have your wallet on you?'
'Yes, but-'
'I need a credit card, that's all.' I watched his face, which was confused. 'To pick the lock?'
He stared, not getting it for a second, then smiled a fucking amazing smile. He wasn't bad-looking. I hadn't noticed before.
'Clever girl. Now, how, and more importantly why did you learn to do this?'
'Because I thought it might be a useful skill?' I said, looking pointedly at his locked front door.
'And so it has been proved,' said Aldo, handing me his wallet.
I ignored the many credit cards on offer, including the platinum Amex, and picked a flimsier laminated card. Membership card or something. I knelt on the floor and slid the card as far as it would go into the space just above the lock, tilted it so it was touching the door knob, then bent it back the other way and leant on the door. Done. I got up and rubbed at my knees.
'Thank you so much for your help,' he said. 'Would you like to come in for a drink?'
'No,' I replied. 'Thanks.'
Why did I say that? Because my defult answer is always No.
I waited for him to insist, but he didn't. 'Well, Effy,' he said, and held out his hand to grasp mine. It was warm and dry, his hand, not clammy. Big, strong. 'I am indebted to you.'
We smiled at each other.
Keep him there, I thought. Don't go. I took a lock of my hair in my fingers and stroked it slowly. I once read in some magazine that men hate it when women play with their hair.
Bollocks to that.
'Well. See you then,' I said slowly. 'Another time.'
Without waiting for him to speak, I climbed past him, up to our apartment, timing it carefully. When I got to the top of our staircase I looked back.
But he was gone.
________________________________

Sierpień

Tydzień pierwszy

 

Effy

Sobota 1. sierpnia

Wenecja

Więc wybrała Wenecję. Widzę czemu. To jak jeden, wielki zamek Disneya, ale jakimś sposobem bardziej nierealny. I jest z dala od Bristolu, taty i całego tego gówna. Cóż, dobrze rozegrane, mamo. Miejsce, które daje wystarczająco dużo dystansu pomiędzy mnie i wszystkich innych. JJ'a, Cooka i Freddie'go.

Trzech pieprzonych muszkieterów.

Zaczęłam coś i nie mogłam sobie z tym poradzić.

I bycie zależnym od wody - jak gigantycznej fosy, odcinającej nas od wroga. Ja i mama uciekłyśmy.

Wynajęłyśmy małe mieszkanie z daleka od centrum i turystów. Ludzie do których należy, wyjechali z miasta na wakacje. Znajduje się w czterobocznym budynku z wielkim dziedzińcem na środku. Wspaniały. Taki malowniczy. Nawet te łuszczące się, różowe ściany przypominają mi truskawkowy koktajl. Jest też balkon. Rdzewiejący niebieski metal. Doskonały do siedzenia, oglądania, palenia. Patrzenia i bycia niewidocznym. 

Mój pokój w każdym razie to pokręcone przedstawienie. Wszędzie Barbie. Pojedyncze łóżko. Tani obrazek Jezusa i Marii o dziewiczym klimacie. Naomi i Cook zsikaliby się ze śmiechu, gdyby mogli mnie teraz zobaczyć, pomyślałam, kiedy rzuciłam walizkę na łóżko i rozejrzałam się dookoła. Nie było komputera. W ciągu kilku godzin znalazłam kafejkę internetową, więc mogę pozostać w kontakcie.
Jeśli będę mieć na to ochotę.

Mama stała się przygnębiona jak tylko tu dotarłyśmy. Było szaro, wilgotno, padał deszcz i śmierdziało, ale Boże, wszystko o czym ona ostatnio myśli to tylko jej osoba. Jej własne pierdolone problemy. Które, tak poza tym, sama sobie wymyśliła. Może powinnam była być bardziej sympatyczna, biorąc pod uwagę całe to gówno, które spowodowałam w przeciągu ostatnich kilku miesięcy, ale mama naprawdę nie dostrzega, albo zdaje się też o to nie dbać.
A co ze mną?
'Co się z Tobą dzieje?' Zapytałam.
'Nic. Nie wiem,' powiedziała ze znużeniem. 'To nie jest w sumie to, czego się spodziewałam...Może to był błąd, przyjeżdżać tutaj?'
'Może.' Zamknęłam oczy z irytacją. 
Wysil się Effy. Wiesz jak to jest czuć się jak gówno.
Szeroko otworzyłam okiennice. Deszcz przestał padać. Oślepiły mnie cudowne promienie słońca. I sprawiły,  że się uśmiechnęłam. 'Widzisz?' Odwróciłam się do mamy. 'Zmiana.'
Żałosny, słaby uśmiech. 'Tak, to pomaga.' Wyjęła z torebki papierosy i zapaliła jednego. 'Więc, co teraz robimy?'
'Idę pod prysznic,' powiedziałam. 'Potem wychodzę, rozejrzeć się trochę. I znaleźć kafejkę internetową.'
'Oh, poczekaj.' Podała mi brązową kopertę. 'To od taty.'
Rozerwałam ją. Zawierała pięć banknotów, każdy po sto euro.
'Wydawanie pieniędzy,' powiedziała mama. 'To powinno wystarczyć. Jeśli będziesz potrzebować więcej, przyjdź do mnie.'
'Racja, dzięki,' odparłam niewdzięcznie.
Wezmę znacznie więcej, niż pieniądze, którymi chciał naprawić nasze relacje.
'Dobrze.' westchnęła. 'Uporządkuję to miejsce i sprawie, że będziemy się tu czuć bardziej jak w domu.'
W domu? Jeśli to ją uszczęśliwi.

Jak tylko wyszłam na zewnątrz, zapaliłam fajkę, wyjęłam telefon i włączyłam go, poczekałam na sygnał  i usunęłam  wiadomość o roamingu. Dziesięć minut później SMS od Pandory. Coś o Thomasie i jej mamie. Wysłałam jej zdjęcia. Tak, Panda.
Było ciche popołudnie. Na rogu ulicy, kilku staruszków siedziało na zewnątrz kawiarni, grając w domino; wyliniały pies węszył ziemie wokoło ich stóp. Kobieta, wyglądająca na wyczerpaną, nosząca długi fartuch, szorowała schody budynku, znajdującego się obok naszego. Przestała na minutę, żeby odpocząć i zerknąć na mnie, stojącą z moim telefonem. Zlustrowała mnie od góry do dołu z dezaprobatą, może zazdrością. Takie było jej życie każdego dnia, szur, szur, sprawić, żeby było czyste. Zanurzyła z powrotem szczotkę w wiadrze i wróciła do szorowania.
Zapaliłam kolejnego papierosa i ruszyłam w kierunku niskiej ściany naprzeciwko budynku, w którym znajdował się nasz apartament. Usiadłam, paląc i robiąc to co zwykle, obserwując ludzi. Gapiąc się. Trzech chłopaków, może w moim wieku, wyszło zza rogu. Jeden z nich, wysoki, w kapeluszu, wyglądał jak Freddie. Pięknie. Pewny siebie. Nasze spojrzenia się spotkały.
'Signorina...cześć...cześć.' zagwizdał. Dwaj inni, razem z nim zaczęli zachowywać się jak małpy, gwiżdżąc, krzycząc i tak dalej, czego nie mogłam zrozumieć, przysuwali się bliżej mnie.
'Wiecie co znaczy ''Odpierdolcie się'' ?' spytałam tego wysokiego, kiedy się uspokoili. 'Odpierdolcie.Się.'
'Ooooh. Angielka.' Zaczął podchodzić. 'Bardzo ładna, na wakacjach?'
'Co?' Wypuściłam idealne kółeczko z dymu.
Wszyscy troje wybuchnęli śmiechem. Zaszumiało mi w głowie i ugięły mi się nogi. Stopy mi płonęły, było za gorąco. Moje nogi były bose. Spojrzałam na nie, a potem z powrotem na trzech chłopaków. Przestali się śmiać. Zapanowała cisza. Mój oddech zaczął przyspieszać, ale nie zamierzałam dać im wyczuć strachu. Strzepnęłam papierosa na ziemię, tuż przed sobą i wszyscy po prostu zaczęliśmy się na siebie gapić.
'Więc,' Powiedziałam w końcu. 'Kiedy tylko zechcecie się odwalić, będzie mi pasować.'
'Co proszę?' powiedział ten wysoki. 'Zachowujemy się po prostu przyjaźnie. Może to ty się teraz odwalisz.' Spojrzał na swoich przyjaciół. 'Jesteś ubrana jak dziwka,' dodał, nie odwracając się. 'Je-ba-na dziwka.'
Chciało mi się rzygać. Wyrzygać się na nich wszystkich. Chciałam mojego tatę, mamę, Freddiego.
Zaczęłam coś i nie mogłam sobie z tym poradzić. 
'Eh, coś nie tak?!' krzyknął jakiś głos - starszy koleś idący w moim kierunku, i ten jego bogaty wygląd. Garnitur, koszula. Chujowe, włoskie buty. Spojrzał ostro na tych trzech debili i wyrzucił z siebie strumień wściekłych, włoskich słów.
Ten wysoki, wyskoczył w powietrze i zawył jak wilk. Uśmiechnęłam się mimo woli. Cook. Zupełnie jak Cook. Dwaj pozostali zrobili to samo i zaczęli się zmywać.
'Cześć, piękna' zawołał złośliwie jeden z nich kiedy biegli. 'Angielska szmata!' I potem byli już za rogiem. Zniknęli. Zostawiając mnie z pierdolonym Georgem Clooneyem.
'Nic ci nie jest?' zapytał. 'Wszystko OK?' potrząsnął głową. 'Nie przejmuj się nimi.'
'Nie przejmuję,' odparłam, nie uśmiechając się. 'Ale dzięki.'
Wstałam, nie mając dłużej ochoty na zwiedzanie, i ruszając do wejścia naszego budynku.
'Ah, mieszkasz tu?' spytał. 'Ja też..' Wyciągnął dłoń. 'Mam na imię Alfredo, ale przyjaciele mówią mi Aldo.'
Moja ręką pozostała w miejscu. 'Effy.'
Uśmiechnęliśmy się niezręcznie.
'Nie powinnaś palić,' powiedział, patrząc na paczkę papierosów w mojej ręce. 'To bardzo niedobre dla skóry.'
'Dzięki za radę,' odparłam grzecznie i uśmiechnęłam się moim najbardziej czarującym uśmiechem. 'Zapamiętam to sobie.'
Pchnął duże, drewniane drzwi i przytrzymał je dla mnie. Staliśmy w lobby, które śmierdziało wilgocią, jak jaskinia. Spojrzałam na te wszystkie skrzynki pocztowe, przeznaczone dla tych, którzy tu mieszkają.
Chciałabym taką skrzynkę, pomyślałam. Chciałabym do niej wejść i schować się, na zawsze.
'Więc...' powiedział Aldo. Zaczął wspinać się po kamiennej klatce schodowej, w połowie odwrócony do mnie plecami. 'Jesteś tutaj z rodzicami?'
'Z mamą,' odrzekłam 'Jesteśmy tu na miesiąc.'
'Ah. Wynajmujecie mieszkanie Tropeasów? Cóż, musimy wszyscy napić się grappy, Powitalny drink!'
'Grappa?'
'Włoski trunek, Effy. Wypala duszę.'
Pomimo tego, że nie chciałam, uśmiechnęłam się. 'Twój angielski jest całkiem dobry.'
'Dziękuję. Spędziłem rok, studiując w Londynie. Długo czekałem aż ktoś mi to powie. Dzisiaj już tak nie używam go w praktyce.'
Doszliśmy na szczyt drugiego piętra i Aldo dotknął swojej tylnej kieszeni.
'Cholera,' powiedział. 'Zostawiłem klucze w domu mojej matki.' Przetarł czoło. 'Nie mam dostępu do mieszkania.'
'Racja.' Przygryzłam wargę i pomyślałam o tym. 'Czy masz przy sobie portfel?'
'Tak, ale-'
'Potrzebuję karty kredytowej, to wszystko.' Spojrzałam na jego twarz, która była zmieszana. 'Żeby otworzyć zamek?'
Gapił się, przez chwilę, nie łapiąc tego, potem uśmiechnął się kurewsko cudownym uśmiechem. Nie wyglądał źle. Wcześniej tego nie zauważyłam.
'Mądra dziewczynka. A teraz, jak, i ważniejsze, po co się tego nauczyłaś?'
'Bo pomyślałam, że to może być przydatna umiejętność?' powiedziałam, patrząc dobitnie na jego zamknięte drzwi.
'I to zostało udowodnione,' powiedział Aldo, podając mi swój portfel.
Zignorowałam mnóstwo promocyjnych kart, w tym platynową Amexa i wybrałam cieńszą, laminowaną kartę. Kartę członkowską czy coś takiego. Uklękłam na podłodze i wśliznęłam ją tak daleko, jak się dało, w przestrzeń tuż nad zamkiem, przechyliłam, tak, że dotykała gałki od drzwi, potem zgięłam ją z powrotem w drugą stronę i oparłam o drzwi. Gotowe. Wstałam i otrzepałam kolana.
'Dziękuję Ci bardzo za pomoc,' powiedział. 'Chciałabyś wejść na drinka?'
'Nie,' odpowiedziałam. 'Dzięki.'
Czemu tak powiedziałam? Bo moją standardową odpowiedzią jest zawsze Nie.
Poczekałam aż zacznie nalegać, ale nie zrobił tego. 'Dobrze, Effy,' powiedział i wyciągnął dłoń, żeby uścisnąć moją. Była ciepła i sucha, nie lepka. Duża, silna. 'Jestem Ci zobowiązany.'
Uśmiechnęliśmy się do siebie.
Zatrzymaj go, pomyślałam. Nie odchodź. Wzięłam pasmo moich włosów i owinęłam powoli wokół palców. Przeczytałam kiedyś w jakimś magazynie, że mężczyźni nienawidzą, kiedy kobiety bawią się włosami.
Gówno prawda.
'Dobrze. Do zobaczenia w takim razie,' powiedziałam powoli. 'Do następnego razu.'
Nie czekając aż się odezwie, wspięłam się ponad nim do naszego mieszkania, ostrożnie rozkładając to w czasie. Kiedy dotarłam na górę, spojrzałam do tyłu.
Ale już go nie było.


_______________________
Kolejny rozdział w czwartek lub piątek. :) 

jeśli ktoś chce, żeby go informować przez np. gg to prosze o informację.
liczę też na komentarze z waszej strony, żebym mogła wiedzieć czy coś jest nie tak, jakieś wskazówki i ile osób tak naprawdę ma ochotę to czytać. :)