Week Three
Effy
Monday 17 August
A gift shop
'What about one of these cute little churches?' said Katie, picking up a St Mark's Basilica.
We were standing in a horrible rip-off gift shop near the main square, looking for Aldo's birthday present.
'He lives here, you twit,' I said. 'He doesn't want some tourist tat.' I looked at the price. 'And it's twenty fucking euros.'
'Fine.' She put it back. 'Just hurry up and get something then.'
'One more place to try,' I told her. 'Nearly done.'
As we left the shop I looked at Mum's precious Time Out guide. 'It's just down here, I think.'
We turned into a quiet-looking street.
'I dunno why you don't just get him a box of cigars,' said Katie, wrinkling her nose as we pushed open the door of a second-hand bookshop. 'That's what I'd get for my dad.'
'Yeah, well. He's not your dad,' I said impatiently, wondering where to start looking for what I wanted. 'He's not all macho and shit.'
She looked sideways at me. 'No, of course he isn't,' she said dryly. She looked at the shelves overflowing with with old books. 'I don't get these kind of places. Why would you go to some smelly old bookshop when you can order what you want off Amazon?'
'It's history,' I said witheringly, 'And it smells good.'
'That's a matter of opinion.' She picked up a paperback with a picture of a knight in shining armour on the cover. 'What do you want anyway?'
Before I could answer a woman appeared form the back of the shop. She was small and pretty with dark cropped hair and little glasses. She spotted us and frowned, looking with disapproval at Katie's bling leopardskin mini and gold gladiators ensemble. The vulgar Inglese. If I hadn't shared her distaste, I would have told her to fuck right off. However, I wasn't leaving without what I came for.
'Can I help you?' she said snootily, in English.
'Hopefully,' I said. 'Do you have
Death in Venice?'
'Always,' she said, obiously surprised, smiling more nicely now. 'What kind do you want?'
I looked blank.
'Fisrt edition, paperback, hardback?' she prompted.
'How much is a first edition?' I said.
'Two hundered euros...or I have a paperback edition from the ninteen-thirties for thirty-five euros.' She went to one of the shelves and picked a book straight out. 'Here,' she said. 'It is a little worn, but is excellent for the price.'
I turned the book over and over in my hands. It was beautiful. I stuck my nose in and inhaled.
Katie shook her head, totally nonplussed. 'Come on, Effy,' she said, moving towards the door. 'Make your mind up.'
Thirty-five euros. But the thought of giving him the book later on was sending darts of pleasure through me. I was happy.
'Thanks, I'll take it,' I said to the woman. 'Can you wrap it up for me?'
'I can't believe we're doing this,' said Katie, eyeing up a fit boy running towards us with his shirt off. 'Going to a fortieth birthday party, with like kids and shit.' She pulled down her skirt sheepishly as a couple of priests walked past glowering at her.
I laughed. 'Never fucking thought I'd see the day,' I said. 'Sister bloody Fitch.'
'Shut up,' she said good-humouredly. 'Anyway, what's the deal with that book, Effy?' She looked ahead of her. 'Thirty-five euros?'
'So?' I said. 'He's just been kind to me that's all.'
'Hmm.' Katie looked unconvinced. 'It's a bit over the top if you ask me.'
'I didn't though, did I?' I bristled. I'd been quite pleased to see Katie when she'd first arrived, but the novelty was beginning to wear thin. She was stupid, but not quite stupid enough. And that was the problem.
'Fuck, it's two forty-five,' I said catching sight of a clockk above a bar. 'We'd better get back. Aldo's meeting us soon.'
Katie and I had been vegging at the kitchen table this moring when Aldoo had arrived and told us about his birthday. We'd gone to the bar down the road yesterday, drunk spirists all night, and eaten nothing. Needless to say we weren't up for much, and Mum was pretending to be Mrs fucking Hospitable, bustling around getting Katie coffe and pasrties. She's been in a much better mood the last few days. I sould be grateful, but the thing about my mother is that she can't win either way, poor cow. She just winds me up. End of.
'Got everything you need?' she said perkily to Katie.
'Yeah, thanks Anthea.' Katie picked at a chocolate cannoli. 'I'm good.'
'Right then,' said Mum. She'd started wearing make-up again. 'I think I'll go and see how Florence is doing.'
I sat dorward. 'I'll come,' I said. 'Haven't seen Florence for ages.'
'She's not well at the moment.' Mum examined her face in her compact, brushing some powder over her nose. 'I'm a bit worried about her.'
'Who's Florence?' said Katie with her mouth hald-full. She sprayed pastry over the table.
'She's a nice little old lady who lives downstairs,' I said primly.
Katie stared at me as Mum went into the hall. 'I'm seriously fucking worried about you Effy,' she said. 'You'll be voulunteering at Sheltered Housting next.'
'Florence isn't some senile old bag,' I said. 'She's fun.'
'Riiiight,' said Katie. She finished her pastry. 'Whatever you say.'
I ignored her. 'Say hello to Flo,' I called to Mum.
The door opened and I heard voices. Aldo was here.
'Not him again,' said Katie, brushing her lips. 'He can't keep away.' She eyed me provocatively. 'He's obviously got a thing for someone around her.'
I was careful to look totally unaffected by that remark. I craned my head to listen to what Aldo and Mum were talking about.
After she'd gone to bed, Aldo and I had stayed up till two the night Katie arrived. Getting stoned and talking. He'd tried to quiz me about my life in Bristol, but I was vague.
'You must have a boyfriend back home?' he asked.
'Not really.' I put my feet up on his legs and he'd looked down at my toes, his hand hovering awkwardly, then settling on the arm of his chair. 'Not any more.'
'You broke someone's heart?' he said. 'Or did he break yours?'
'No one does that,' I said too quickly, then calmed down. 'It wasn't serious, that's all.' My conscience was giving me a right good kicking, but I rode it out. 'And it's over.'
Aldo looked down at his whisky. A silence very much prevailed.
'You know, you remind me so much of her,' he said after a while.
'Who?'
'Rosalla.' He shifted in his chair. 'So full of doubt in herself, so frightened to trust.'
I caught my breath, feeling exposed. 'I don't-'
'And beautiful, of course,' Aldo continued, cutting me off. 'Painfully beautiful.'
I was tremblinh slightly, but this was not the moment to drop my guard. However tempting.
Aldo regarded me silently, and I shifted my legs closer to his lap. I wanted to curl up on that lap so bad.
'You have so much time ahead of you,' he said. 'So many people to fall in love with.'
Am I in love now? I thought, confused. Do I love him? I shut my eyes as Freddie's eyes seemed to merge with Aldo's in my head.
'What about you?' I said, gathering myself. 'Will you fall in love again?'
He caught his breath, rubbing his chin slowly. 'Perhaps,' he said. He didn't look at me. 'If she is the right one.'
He swirled his drink, then drained his glass. I stared out across the dark quadrant. The sky was that amazing petrol blue you get on late summer nights.
'Come on,' Aldo said eventually, looking at his watch. 'It is time for me to go I think.' He paused. 'But I have had a great time tonight. Unexpectedly great. Thank you.'
I let him out and stood for a bit leaning against the apartment door. Savouring the last few minutes of our conversation. He's your, I told myself, if you want him.
'No,' Mum was saying to Aldo now. 'I'm just going to check up on her...You go and say hello to the girls.'
Aldo appeared in the kitchen doorway. 'Buongiorno!' he said brightly, beaming at us.
'Hiya,' said Katie, flatly.
'I'll get you some coffe,' I said, getting to my feet. Katie gazed at me, wide-eyed. 'And we have pastries this morning.'
Aldo sat down, opposite to Katie. He put his newspaper on the table. 'Thank you,' he said. 'Just coffee for me.' He watched me as I heated up some milk. 'Actually, I have an invitation for you...for you both.'
'Yeah?' I said, my hand trembling slightly as I held the milk pan. The door to the apartment opened again and Mum appeared, breathlessly in the kitchen.
'Florence is asleep,' she told us. 'I'll go back later on.'
Aldo nodded. 'We must keep an eye on her.' He smiled at Anthea. 'I was just about to tell Effy and Katie that it is my birthday today...My fortieth, in fact.'
'Ah, a spring chicken!' said Mum. 'Happy birthday.'
'I'm meeting my children later on,' he said. 'To celebrate.' He looked at us all. 'If you have no plans, I'd love it if you came too?'
'That's kind,' said Mum. 'Really kind. But your kids don't want a strange woman hanging about.'
Got that one right, Mother.
'You two go, though,' she said. 'I'm going to catch up on some beauty sleep.' She laughed girlishly. 'Much needed. But we must have a birthday celebration this evening. We'll ask someone of the other tenants along too. An apartment building party!'
Aldo inclined his head politely. 'That would be lovely, Anthea.'
Or, totally fucking lame. On the other hand, I thought, Aldo drunk and happy might not be a bad thing.
Aldo looked at me as he said, 'If you girls have no plans, you'd be welcome to come along with me this afternoon.'
'We'd love that,' I said quickly. 'What time?'
'I'll meet you in the lobby at three,' he said, staring at my cold nipples. 'Make sure you're ready for then.'
Aldo's ex-wife's house
Later
'I won't be long,' said Aldo.
We were on the mainland where his kids lived. He got out of the car and walked up to a modern white-painted apartment buidling with huge windows. A totally average-looking woman in jeans and T-shirt and no make-up opened the door. The ex-wife. She was pushed out of the way by two gorgeous brown-eyed children - a boy and a girl - who threw themselves at Aldo.
He gathered them up in his arms, covering them with kisses. A spasm of jealousy stabbed me, and I stared sullenly as Katie and I sat watching in the car.
'Sweet,' said Katie. Then she clocked my face. 'If you like that kind of thing.'
The older one, the girl, unleashed a torrent of sulky Italian at Aldo when she saw me in the front seat.
'I'm sorry Effy,' said Aldo, at least having the grace to look embarassed, 'I always let Mara sit in the front seat. Would you mind...?'
Yes I fucking would.
But I got into the back with Katie, and the younger one, Bruno, got in next to me. Cosy. Aldo introduced us in a mix of Italian and English. Mara looked at me in particular with silent vernom.
After twenty minutes of watching the child simper and paw Aldo in the front seat, we parked at what looked suspiciously like a laser-gun virtual-war kind of place.
'Oh, brilliant,' whispered Katie. 'This is so not my idea of a good time.'
'Try and make an effort,' I said, sweetly. 'For the kiddies.'
Katie was predictably crap at it. I suppose it's hard to fullt participate when you have to keep stopping to see if your thong is visible. But I stalked my prey with admirable determination.
As soon as the kids got bored it was just me and Aldo on the dancefloor, as it were. I was working up a bit of sweat dodging his aim, as he followed me through dark passageways. I flattened myslef against a wall and waited for him to come past me, poking my finger into his back.
'Got you,' I said, keeping my finger there, at the bottom of his spine.
He turned, laughing. I brushed my hair off my face, and pushed my hips forward. 'Aren't you going to try and shoot me?' I asked slowly.
He stopped laughing, panting slightly. I licked my lips and pointed at his gun. 'Go on.'
Aldo smiled, one hand reached out and touched my waist, rubbing it, tickling me. I started wriggling, giggling like a kid.
'Don't...' I said. 'I'm really ticklish.'
'Are you indeed.' Aldo's hand firmly persisted, and I twisted in his grip, turning to push my arse into his groin. I felt his erection, and rubbed my buttocks against it.
He stopped moving. 'Effy-' he said, firmly pushing me forward. 'No.'
My heart was pounding, my whole body registering disappointment even before I did.
There was just the sound of out breathing. I didn't want to look behind me. I knew if I did I would try and kiss him.
I imagined how forcefully he would do that. I closed my eyes. Fuck. Fuck. Fuck.
'Pappy!' Mara's voice pierced the silence. 'Pappy!'
Aldo moved out in front of me, walking back down the passage. He turned.
'It's OK, don't worry.' He smiled. 'Now, come on. I had better get my children home.'
Birthday drinks
Later that evening
'A-ha, the birthday boy!' sang Mum, skipping over to Aldo and handing him a glass of Prosecco.
She'd pulled out all the stops, put tea lights on the windowsills and opened out the table from the kitchen, laid it with glasses, bottles of wine, bowls of nibbles and even a fucking cake. A chocolate thing with '40' in shards of white chocolate on top, which I thought was naff, but the birthday boy seemed pleased.
I watched him make small talk, shake hands, kiss cheeks.
Thought: Flirt with him all you want. He's mine. There was something in the air - the anticipation of a future in which he would lick me from top to bottom. Fuck me everywhere.
He wasn't looking at me. I expected that. I liked it in fact. Out little secret.
I'd found a momemnt to give him his present, while Mum and Katie were busy elsewhere. I handed over his book in its wrapping. I couldn't wait to see his face when he opened it.
He raised his eyebrows. 'Effy. What is this?'
I said nothing. Gestured for him to open it.
He laughed, his face actually lit up. 'But this is a wonderful present! Thank you, darling Effy!' He put his arms around me. Kissed me again. Darling Effy. He held my arms and then my gaze, but quickly looked away. 'I will put this somewhere safe,' he said, turning to find a hiding place.
'Effy!' Mum's voice, panicky, came from the hallway. 'Alfredo!'
She rushed at us, took Aldo's arm. 'It's Florence,' she said breathlessly. 'You'd better come now, Alfredo. She's not waking up.'
______________________________________________
Tydzień Trzeci
Effy
Poniedziałek 17 Sierpnia
Sklep z prezentami
'A może jeden z tych uroczych małych kościołów?' powiedziała Katie, podnosząc Brazylijkę Św. Marka.
Stałyśmy w okropnie drogim sklepie z podarkami niedaleko głównego placu, szukając prezentu urodzinowego dla Aldo.
'On tu mieszka, głupia,' powiedziałam. 'Nie chce jakiejś turystycznej tandety.' Spojrzałam na cenę. 'A to kosztuje dwadzieścia jebanych euro.'
'W porządku.' Odłożyła to na miejsce. 'Tylko pospiesz się i weź coś.'
'Jeszcze jedno miejsce,' powiedziałam jej. 'Już prawie koniec.'
Kiedy wyszłyśmy ze sklepu, zajrzałam do cennego przewodnika mamy. 'Jest tu na dole, tak myślę.'
Skręciłyśmy w spokojnie wyglądającą ulicę.
'Nie wiem czemu po prostu nie dasz mu pudełka cygar,' powiedziała Katie, marszcząc nos, kiedy otworzyłyśmy drzwi do antykwariatu. 'Zawsze daję to mojemu tacie.'
'Ta, cóż. On nie jest twoim tatą,' odparłam niecierpliwie, zastanawiając się gdzie zacząć szukać tego, czego chciałam. 'On nie jest jakimś macho i tego typu gówna.'
Spojrzała na mnie bokiem. 'Nie, oczywiście, że nie jest,' powiedziała sucho. Spojrzała na półki przepełnione starymi książkami. 'Nie łapię tego typu miejsc. Czemu chciałabyś pójść do jakiegoś śmierdzącego, starego sklepu z książkami, kiedy możesz zamówić co chcesz na Amazonie?'
'Tu chodzi o historię,' powiedziałam sucho. 'I pachnie dobrze.'
'To kwestia opinii.' Podniosła książkę w miękkiej okładce z rysunkiem rycerza w lśniącej zbroi. 'Czego tak w ogóle chcesz?'
Zanim mogłam odpowiedzieć, jakaś kobieta pojawiła się z tyłu sklepu. Była mała i ładna, z ciemnymi krótko przyciętymi włosami i małymi okularami. Spostrzegła nas i zmarszczyła brwi, patrząc z dezaprobatą na świecącą mini Katie w panterkę i złote gladiatorki. Wulgarna
angielka. Gdybym nie podzielała jej zniesmaczenia, powiedziałabym jej, żeby się odpierdoliła. Jakkolwiek nie zamierzałam wyjść bez tego, po co przyszłam.
'Mogę wam pomóc?' zapytała przemądrzale, po angielsku.
'Mam nadzieję,' powiedziałam. 'Czy macie
Śmierć w Wenecji?'
'Zawsze,' odparła, oczywiście zaskoczona, uśmiechając się milej. 'Jaki rodzaj?'
Spojrzałam pusto.
'Pierwsza edycja, w miękkiej okładce, w twardej okładce?' podpowiadała.
'Ile kosztuje pierwsza edycja?' zapytałam.
'Dwieście euro...albo mam wydanie w miękkiej okładce z lat trzydziestych za trzydzieści pięć euro.' Podeszła do jednej z półek i wybrała książkę. 'Proszę,' powiedziała. 'Jest lekko zużyta, ale świetna za tę cenę.'
Obracałam książkę w dłoniach. Była piękna. Przytknęłam do niej nos i wdychałam zapach.
Katie pokręciła głową, totalnie skonsternowana. 'No dalej, Effy,' powiedziała zmierzając prosto do drzwi. 'Zdecyduj się.'
Trzydzieści pięć euro. Ale myśl o wręczeniu mu później tej książki przeszywała mnie przyjemnością. Byłam szczęśliwa.
'Dziękuję, wezmę ją,' powiedziałam do kobiety. 'Może ją pani dla mnie zapakować?'
'Nie mogę uwierzyć, że to robimy,' powiedziała Katie, podnosząc wzrok na szczupłego, biegnącego w naszą stronę chłopaka bez koszulki. 'Idziemy na przyjęcie urodzinowe z okazji czterdziestych urodzin, z dziećmi i innymi gównami.' Bojaźliwie obciągnęła swoją spódnicę, kiedy mijała nas para patrzących na nią wilkiem księży.
Zaśmiałam się. 'Nigdy nie pomyślałam, że nadejdzie taki dzień,' powiedziałam. 'Pieprzona siostra Fitch.'
'Zamknij się,' powiedziała z humorem. 'W każdym razie, o co chodzi z tą książką, Effy?' Patrzyła naprzeciw siebie. 'Trzydzieści pięć euro?'
'No i?' odparłam. 'Po prostu jest dla mnie miły, to wszystko.'
'Hmm.' Katie patrzyła bez przekonania. 'To trochę przesada, jeśli pytałabyś mnie o zdanie.'
'Ale nie pytałam, prawda?' najeżyłam się. Byłam całkiem zadowolona widząc Katie kiedy przyjechała, ale obecnie nie było już tak dobrze. Była głupia, ale nie wystarczająco głupia. I to był problem.
'Kurwa, jest czternasta czterdzieści pięć,' powiedziałam patrząc na zegarek nad barem. 'Lepiej wracajmy. Niedługo spotykamy się z Aldo.'
Razem z Katie odpoczywałyśmy przy stole w kuchni tego ranka, kiedy Aldo przyszedł powiedzieć nam o swoich urodzinach. Poszłyśmy wcześniejszego dnia do baru, w dół ulicy, pijąc całą noc i nic nie jedząc. Nie trzeba mówić, że nic nam się nie chciało, a mama udawała, że jest panią pierdoloną Gościnną, krzątając się dookoła, podając Katie kawę i ciastka. Jest w lepszym nastroju przez ostatnie kilka dni. Powinnam być wdzięczna, ale chodzi o to, że moja mama i tak nie może wygrać, biedna krowa. Po prostu mnie wkurza. Koniec.
'Masz wszystko czego potrzebujesz?' zapytała Katie.
'Tak, dzięki Anthea.' Katie wskazała na czekoladowe cannoli. 'Jest w porządku.'
'Dobrze w takim razie,' powiedziała mama. Zaczęła się znów malować. 'Myślę, że pójdę i zobaczę jak się ma Florence.'
Siadłam prosto. 'Ja pójdę,' powiedziałam. 'Nie widziałam Florence od wieków.'
'Nie miewa się teraz dobrze.' mama sprawdzała twarz w swojej puderniczce, nanosząc trochę proszku na nos. 'Trochę się o nią martwię.'
'Kto to Florence?' zapytała Katie z w połowie pełną buzią. Zapluła cały stół ciastkiem.
'To miła starsza pani, która mieszka na dole,' powiedziałam sztywno.
Katie gapiła się na mnie kiedy mama poszła do przedpokoju. 'Kurwa, poważnie się o ciebie martwię, Effy,' powiedziała. 'Zaraz będziesz wolontariuszką w Sheltered Housing.'
'Florence nie jest jakąś niedołężną starą torbą,' odparłam. 'Jest zabawna.'
'Dooobrze,' powiedziała Katie. Skończyła swoje ciastko. 'Cokolwiek powiesz.'
Zignorowałam ją. 'Pozdrów Flo,' zawołałam do mamy.
Drzwi się otworzyły i usłyszałam głosy. Aldo tu był.
'Tylko znowu nie on,' powiedziała Katie, czyszcząc usta. 'Nie umie się trzymać z daleka.' Spojrzała na mnie prowokująco. 'Najwyraźniej ma coś tutaj do kogoś.'
Uważałam, żeby wyglądać totalnie niewzruszenie tą uwagą. Skupiłam się na tym o czym rozmawiali Aldo z mamą.
Po tym jak poszła do łóżka, Aldo i ja zostaliśmy do drugiej, tej nocy kiedy Katie przyjechała. Jarając i rozmawiając. Próbował mnie wypytać o moje życie w Bristolu, ale mówiłam wymijająco.
'Pewnie masz tam chłopaka?' zapytał.
'Niezupełnie.' Położyłam stopy na jego nogach, a wtedy spojrzał w dół na moje palce, jego ręce wisiały niezręcznie, potem ułożył je na poręczy krzesła. 'Już nie.'
'Złamałaś komuś serce?' powiedział. 'Albo on złamał twoje?'
'Nikt tego nie robi,' powiedziałam za szybko, potem się uspokoiłam. 'To nie było na poważnie i tyle.' Moje sumienie nieźle mnie kopało, ale je przetrzymałam. 'I to koniec.'
Aldo spojrzał w dół na swoje whisky. Cisza uratowała sytuację.
'Wiesz, tak bardzo mi ją przypominasz,' powiedział po chwili.
'Kogo?'
'Rosalle.' Ułożył się na krześle. 'Tak bardzo wątpiąca w siebie, tak bojąca się zaufać.'
Wstrzymałam oddech, czując się zdemaskowana. 'Ja nie-'
'I piękna, oczywiście,' Aldo kontynuował, przerywając mi. 'Boleśnie piękna.'
Trzęsłam się delikatnie, ale to nie był moment na zmniejszanie ostrożności. Jakkolwiek kuszący.
Aldo obserwował mnie w ciszy, a ja ułożyłam moje nogi bliżej jego kolana. Tak bardzo chciałam skulić się na tym kolanie.
'Masz tyle czasu przed sobą,' powiedział. 'Tyle ludzi, żeby się w nich zakochać.'
Czy jestem teraz zakochana? pomyślałam zdezorientowana. Czy go kocham? Zamknęłam oczy, a oczy Freddiego zdawały się łączyć z oczami Aldo w mojej głowie.
'A co z tobą?' zapytałam, zbierając się w sobie. 'Czy znów się zakochasz?'
Wstrzymał oddech, pocierając powoli swój podbródek. 'Może,' powiedział. Nie patrzył na mnie. 'Jeśli będzie tą właściwą.'
Zamieszał drinkiem, a potem opróżnił swój kieliszek. Gapiłam się w ciemną przestrzeń. Niebo miało ten cudowny, niebieski odcień jak benzyna, tak jak w letnie noce.
'Dalej,' powiedział w końcu Aldo, patrząc na swój zegarek. 'Chyba już czas, żebym poszedł.' przerwał. 'Ale świetnie spędziłem dziś czas. Niespodziewanie świetnie. Dziękuję Ci.'
Wypuściłam go i stałam przez chwilę oparta o drzwi. Delektowałam się ostatnimi minutami naszej rozmowy. Jest twój, powiedziałam sama do siebie, jeśli go chcesz.
'Nie,' mama mówiła teraz do Aldo. 'Idę tylko sprawdzić co u niej...Ty idź i przywitaj się z dziewczynkami.'
Aldo pojawił się w drzwiach kuchni. '
Buongiorno!' powiedział wesoło, uśmiechając się do nas szeroko.
'Heja,' powiedziała od niechcenia Katie.
'Zrobię ci kawy,' powiedziałam, wstając. Katie patrzyła na mnie z szeroko otwartymi oczami. 'I mamy dziś ciastka.'
Aldo usiadł naprzeciw Katie. Położył gazetę na stole. 'Dziękuję,' powiedział. 'Dla mnie tylko kawa.' Patrzył na mnie, kiedy podgrzewałam mleko. 'Właściwie mam dla ciebie zaproszenie...dla was obu.'
'Tak?' powiedziałam, a moja ręka drżała lekko kiedy trzymałam dzbanek z mlekiem. Drzwi do mieszkania znów się otworzyły i w kuchni pojawiła się z trudem oddychająca mama.
'Florence śpi,' powiedziała do nas. 'Później tam wrócę.'
Aldo przytaknął. 'Musimy mieć na niej oko.' uśmiechnął się do Anthei. 'Właśnie miałem zamiar powiedzieć Effy i Katie, że dziś są moje urodziny...Czterdzieste, prawdę mówiąc.'
'Ah, młodzieniaszek!' powiedziała mama. 'Wszystkiego najlepszego.'
'Później spotykam się z moimi dziećmi,' odparł. 'Żeby świętować.' Spojrzał na nas wszystkie. 'Jeśli nie macie żadnych planów, chciałbym, żebyście także przyszły?'
'To miło,' powiedziała mama. 'Naprawdę miło. Ale twoje dzieci nie chcą, żeby jakaś obca kobieta kręciła się obok.'
Tutaj masz rację, matko.
'Ale wy dwie idźcie,' odparła. 'Zamierzam zażyć trochę pięknego snu.' zaśmiała się dziewczęco. 'Bardziej potrzebnego. Ale musimy świętować dziś wieczorem. Zaprosimy także innych mieszkańców. Blokowa impreza!'
Aldo grzecznie pochylił głowę. 'Byłoby uroczo, Anthea.'
Albo całkowicie kurwa lamersko. Z drugiej strony, pomyślałam, upity i szczęśliwy Aldo może nie być taką złą rzeczą.
Aldo spojrzał na mnie kiedy mówił, 'Jeśli wy dziewczyny nie macie planów, jesteście mile widziane, żeby pojechać ze mną dziś popołudniu.'
'Z chęcią,' powiedziałam szybko. 'O której?'
'Spotkajmy się w lobby o trzeciej,' powiedział, gapiąc się na moje zmarznięte sutki. 'Bądźcie gotowe.'
Dom byłej żony Aldo
Później
'Nie będę długo,' powiedział Aldo.
Byliśmy tam, gdzie na stałe mieszkają jego dzieci. Wysiadł z samochodu i podszedł do nowoczesnego, pomalowanego na biało budynku z wielkimi oknami. Całkowicie przeciętnie wyglądająca kobieta w dżinsach i T-shircie bez makijażu otworzyła drzwi. Była żona. Została zepchnięta z drogi przez dwójkę cudownych brązowookich dzieci - chłopca i dziewczynkę - które rzuciły się na Aldo.
Wziął je w ramiona, obsypując je pocałunkami. Spazm zazdrości przeszył mnie i gapiłam się posępnie jak razem z Katie czekamy w samochodzie.
'Słodko,' powiedziała Katie. Potem walnęła mnie w twarz. 'Jeśli lubisz tego typu rzeczy.'
Starsze dziecko, dziewczynka, wystrzeliła strumień nadąsanego włoskiego do Aldo, kiedy zobaczyła mnie na przednim siedzeniu.
'Przykro mi Effy,' powiedział Aldo, przynajmniej mając łaskę, żeby wyglądać zażenowanie. 'Zawsze pozwalam Marze siedzieć na przednim siedzeniu. Miałabyś coś na przeciwko...?'
Tak kurwa, miałabym.
Ale usiadłam z tyłu, z Katie i tym młodszym, Bruno, który usiadł obok mnie. Przytulnie. Aldo przedstawił nas sobie mieszanką włoskiego i angielskiego. Mara patrzyła na mnie dziwnie z cichym jadem.
Po dwudziestu minutach obserwowania dzieci sztucznie uśmiechających się i obmacujących Aldo na przednim siedzeniu, zaparkowaliśmy gdzieś co wyglądało podejrzanie, jak miejsce typu laserowa-broń wirtualna-wojna.
'Oh, cudownie,' wyszeptała Katie. 'To nie jest moje wyobrażenie dobrze spędzonego czasu.'
'Spróbuj i się wysil,' powiedziałam słodko. 'Dla dzieciaczków.'
Katie przewidywalnie była w tym beznadziejna. Przypuszczam, że ciężko jest być w pełni aktywnym, jeśli trzeba się ciągle zatrzymywać i sprawdzać czy stringi są widoczne. Ale śledziłam moją zwierzynę z podziwu godną determinacją.
Kiedy tylko dzieci się znudziły, tylko ja i Aldo zostaliśmy na parkiecie. Nieźle się napociłam unikając go, kiedy podążał za mną korytarzami. Oparłam się o ścianę i poczekałam na niego, żeby mnie minął, wtedy szturchnęłam go palcem w plecy.
'Mam cię,' powiedziałam, wciąż trzymając tam mój palec, na dole jego kręgosłupa.
Odwrócił się śmiejąc. Odgarnęłam włosy z twarzy i wydęłam usta. 'Nie zamierzasz spróbować mnie zastrzelić?' zapytałam powoli.
Przestał się śmiać, dysząc delikatnie. Polizałam usta i wskazałam na jego pistolet. 'No dalej.'
Aldo uśmiechnął się, wyciągnął jedną dłoń i dotknął mojej talii, chwytając mnie i łaskocząc. Zaczęłam się wiercić i chichotać jak dziecko. 'Nie...' powiedziałam. 'Jestem naprawdę delikatna.'
'Czy aby na pewno.' Aldo dalej mocno trzymał rękę, a ja kręciłam się w jego uścisku, odwracając się, żeby pchnąć tyłkiem jego pachwinę. Poczułam jego erekcję, i otarłam się o nią moimi pośladkami.
Przestał się ruszać. "Effy-' powiedział, pewnie odpychając mnie do przodu. 'Nie.'
Serce mi waliło, moje całe ciało zarejestrowało rozczarowanie zanim ja to zrobiłam.
Było słychać tylko nasze oddechy. Nie chciałam patrzeć za siebie. Wiedziałam, że jeśli to zrobię, to próbowałabym go pocałować.
Wyobraziłam sobie jak mocno by to zrobił. Zamknęłam oczy. Kurwa. Kurwa. Kurwa.
'Tatuś!' głos Mary przeszył ciszę. 'Tatuś!'
Aldo wyminął mnie, wracając do przejścia. Odwrócił się.
'Jest OK, nie martw się.' uśmiechnął się. 'Teraz chodź. Lepiej zabiorę moje dzieci do domu.'
Urodzinowe drinki
Później tego wieczoru
'A-ha, urodzinowy chłopiec!' zaśpiewała mama, podskakując do Aldo i podając mu kieliszek Prosecco.
Wycofała wszystkie przeszkody, postawiła świeczki zapachowe na parapetach i przestawiła stół z kuchni, zastawiając go przy tym kieliszkami, butelkami win, miskami z nibblesami i był nawet pierdolony tort! Czekoladowy z '40' ze skorupki z białej czekolady na górze, co uważałam za tandetne, ale urodzinowy chłopiec wydawał się zadowolony.
Obserwowałam jak rozmawiał, ściskał ręce, całował ludzi w policzki.
Pomyślałam: Flirtujcie z nim ile chcecie. Jest mój. Coś wisiało w powietrzu - oczekiwanie przyszłości, w której wylizałby mnie od góry do dołu. Całą wyruchał.
Nie patrzył na mnie. Tego się spodziewałam. W sumie mi się to podobało. Nasz mały sekret.
Znalazłam moment, żeby dać mu prezent, kiedy mama i Katie były zajęte czymś innym. Podałam mu zapakowaną książkę, nie mogłam się doczekać, żeby zobaczyć jego minę, kiedy ją otworzy.
Uniósł brwi. 'Effy. Co to?'
Nic nie powiedziałam. Gestykulowałam, żeby otworzył.
Zaśmiał się, a jego twarz właściwie się rozjaśniła. 'Ale to wspaniały prezent! Dziękuję, droga Effy!' Otoczył mnie ramionami. Znów mnie pocałował. Droga Effy. Trzymał mnie za ramiona i nasze spojrzenia się spotkały, a potem odwrócił wzrok. 'Schowam to w bezpieczne miejsce,' powiedział odwracając się, żeby znaleźć miejsce do ukrycia.
'Effy!' głos mamy, z paniką, dochodził z holu. 'Alfredo!'
Pospieszyła do nas i chwyciła Aldo za ramię. 'Chodzi o Florence,' powiedziała dysząc. 'Lepiej chodź teraz, Alfredo. Ona się nie budzi.'
_________________________________
W KOŃCU DODAJĘ ROZDZIAŁ. Uff. Przepraszam was bardzo, ale miałam niezły zapieprz ostatnio i dlatego się tak guzdrałam. :(
